Choroby weneryczne sÄ… chorobami zakaźnymi. Ich przyÂnależność do chorób zakaźnych zależy od faktu, że wyÂwoÅ‚ujÄ… je drobnoustroje, tj. zarazki, dobrze zresztÄ… poÂznane, i że przenoszÄ… siÄ™ one z osobnika chorego na zdrowego. Choroby weneryczne różniÄ… siÄ™ od innych chorób zakaźnych typu epidemicznego (np. bÅ‚onicy, duru itp.) swoistym sposobem zakażenia, które nastÄ™puje prawie wyłącznie drogÄ… kontaktu pÅ‚ciowego. Nazwa tych chorób pochodzi od Wenery — rzymskiej bogini miÅ‚oÅ›ci (odpowiadajÄ…cej greckiej Afrodycie). Chociaż zarazki chorób wenerycznych mogÄ… niekiedy, zresztÄ… rzadko, przenosić siÄ™ z osobnika chorego na zdroÂwego i innÄ… drogÄ…, nie tylko pÅ‚ciowÄ…, jednak nazwa jest uzasadniona, wskazuje bowiem na głównÄ… i najczÄ™stszÄ… drogÄ™ szerzenia siÄ™ tych chorób. Ów szczególny sposób zakażania nadaje chorobom wenerycznym swoiste piÄ™tÂno, a zarazem zalicza je do chorób spoÅ‚ecznych (p. rozÂdziaÅ‚ pt. „Choroby weneryczne jako choroby spoÅ‚eczne"). W naszych warunkach geograficznych spotyka siÄ™ dwie choroby weneryczne: kiłę (syfilis, lues) i rzeżączkÄ™ (tryper, gonorrhoea). Jeszcze przed 20 laty zdarzaÅ‚y siÄ™ przypadki choroby wenerycznej zwanej wrzodem weÂnerycznym (szankier miÄ™kki), dziÅ› już zupeÅ‚nie u nas nie spotykanej (dlatego pominiemy jej opis). KiÅ‚a jest chorobÄ… znacznie poważniejszÄ…, gdyż atakuje caÅ‚y organizm — a wiÄ™c jest chorobÄ… ogólnoustrojowÄ…; ma przebieg wieloletni, nieraz skryty, objawy wystÄ™puÂjÄ… na przemian z dÅ‚ugimi nieraz okresami utajenia; kiÂÅ‚a — nawet po wielu latach trwania w stanie pozornego utajenia — może wywoÅ‚ać późne nastÄ™pstwa w postaci ciężkich zmian w różnych narzÄ…dach, ciężkich chorób ukÅ‚adu nerwowego lub naczyniowosercowego. Dalej — znamiennÄ… cechÄ… kiÅ‚y jest możliwość przeniesienia zaÂkażenia na płód przez chorÄ… matkÄ™. Rzeżączka jest mniej niebezpieczna, gdyż jest barÂdziej umiejscowiona; dotyczy przede wszystkim narzÄ…Âdów pÅ‚ciowych, jednak powikÅ‚ania jej mogÄ… prowadzić do dÅ‚ugotrwaÅ‚ych stanów zapalnych i trwaÅ‚ej bezpÅ‚odÂnoÅ›ci zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Jest to choÂroba jeszcze bardziej rozpowszechniona niż kiÅ‚a, przeÂbiega czasem w postaci utajonej u kobiet i czÄ™sto jest lekceważona. Obie choroby weneryczne stanowiÄ… poważne zagrożeÂnie populacji i dlatego byÅ‚y od wieków przedmiotem intensywnych badaÅ„ naukowych.