- CO TO SÄ„ CHOROBY WENERYCZNE

Choroby weneryczne są chorobami zakaźnymi. Ich przy­należność do chorób zakaźnych zależy od faktu, że wy­wołują je drobnoustroje, tj. zarazki, dobrze zresztą po­znane, i że przenoszą się one z osobnika chorego na zdrowego. Choroby weneryczne różnią się od innych chorób zakaźnych typu epidemicznego (np. błonicy, duru itp.) swoistym sposobem zakażenia, które następuje prawie wyłącznie drogą kontaktu płciowego. Nazwa tych chorób pochodzi od Wenery — rzymskiej bogini miłości (odpowiadającej greckiej Afrodycie). Chociaż zarazki chorób wenerycznych mogą niekiedy, zresztą rzadko, przenosić się z osobnika chorego na zdro­wego i inną drogą, nie tylko płciową, jednak nazwa jest uzasadniona, wskazuje bowiem na główną i najczęstszą drogę szerzenia się tych chorób. Ów szczególny sposób zakażania nadaje chorobom wenerycznym swoiste pięt­no, a zarazem zalicza je do chorób społecznych (p. roz­dział pt. „Choroby weneryczne jako choroby społeczne"). W naszych warunkach geograficznych spotyka się dwie choroby weneryczne: kiłę (syfilis, lues) i rzeżączkę (tryper, gonorrhoea). Jeszcze przed 20 laty zdarzały się przypadki choroby wenerycznej zwanej wrzodem we­nerycznym (szankier miękki), dziś już zupełnie u nas nie spotykanej (dlatego pominiemy jej opis). Kiła jest chorobą znacznie poważniejszą, gdyż atakuje cały organizm — a więc jest chorobą ogólnoustrojową; ma przebieg wieloletni, nieraz skryty, objawy występu­ją na przemian z długimi nieraz okresami utajenia; ki­ła — nawet po wielu latach trwania w stanie pozornego utajenia — może wywołać późne następstwa w postaci ciężkich zmian w różnych narządach, ciężkich chorób układu nerwowego lub naczyniowosercowego. Dalej — znamienną cechą kiły jest możliwość przeniesienia za­każenia na płód przez chorą matkę. Rzeżączka jest mniej niebezpieczna, gdyż jest bar­dziej umiejscowiona; dotyczy przede wszystkim narzą­dów płciowych, jednak powikłania jej mogą prowadzić do długotrwałych stanów zapalnych i trwałej bezpłod­ności zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Jest to cho­roba jeszcze bardziej rozpowszechniona niż kiła, prze­biega czasem w postaci utajonej u kobiet i często jest lekceważona. Obie choroby weneryczne stanowią poważne zagroże­nie populacji i dlatego były od wieków przedmiotem intensywnych badań naukowych.

Choroby weneryczne ?
 Choroby weneryczne stanowiÅ‚y zawsze problem specjalnie trudny dla sÅ‚użb zdrowia różnych krajów. Istnieje wiele cech szczególnych, które odróżniajÄ… je od innych chorób o charakterze spoÅ‚ecznym. W ostatnich latach obserwuje siÄ™ wzrost Å›wieżych za­każeÅ„ chorobami wenerycznymi nie tylko w Polsce, ale niemal na caÅ‚ym Å›wiecie. Ciekawe jest, że wzrost ten wystÄ™puje w okresie, który charakteryzuje siÄ™ znacznym postÄ™pem wiedzy lekarskiej. PostÄ™p dotyczy za­równo rozpoznawania, jak i leczenia chorób wenerycznych. Nowe metody badaÅ„ serologicznych, uzupeÅ‚niajÄ…ce metody klasyczne stosowane dotÄ…d w rozpoznawaniu kiÅ‚y, pozwalajÄ… na dokÅ‚adniejszÄ… diagnostykÄ™ przypadków wÄ…tpliwych i bezobjawowych oraz dostarczajÄ… Imunologicznych dowodów wyleczenia kiÅ‚y. W zakresie'" leczenia chorób wenerycznych metody współczesne pozwalajÄ… na szybkie usuniÄ™cie zakaźnoÅ›ci oraz, w znacznej wiÄ™kszoÅ›ci przypadków, na szybkie i definitywne wyleczenie wczesnych zakażeÅ„. W stosunku do metod stosowanych dawniej jest to postÄ™p niemal rewolucyjny. Mimo że postÄ™p nauki wpÅ‚ynÄ…Å‚ korzystnie na metody walki z chorobami wenerycznymi, nie rozwiÄ…zano jed­nak dotÄ…d wszystkich problemów skÅ‚adajÄ…cych siÄ™ na specyfikÄ™ tych chorób. WystÄ…piÅ‚o nawet zjawisko pa­radoksalne: znacznie Å‚atwiejsze i skuteczniejsze leczenie wywoÅ‚aÅ‚o wzrost lekceważenia tych chorób — nie­doceniania ich groźnych nastÄ™pstw. WÅ›ród przyczyn wzrostu chorób wenerycznych, pod­dawanych wielokrotnie wszechstronnej analizie (sÄ… one omówione w osobnym rozdziale), jednym z ważnych czynników jest spadek uÅ›wiadamiania spoÅ‚eczeÅ„stwa o tych chorobach, ich objawach i nastÄ™pstwach, metodach ich zwalczania i zapobiegania. O roli tego czynnika Å›wiadczyć mogÄ… liczne wywiady lekarskie z pacjentami — wskazujÄ…ce na niski stopieÅ„ uÅ›wiadomienia spo­łeczeÅ„stwa — oraz zwiÄ™kszajÄ…ce siÄ™ liczby wykrywanych przypadków chorób zaawansowanych, zaniedbanych, niedostrzeżonych lub zlekceważonych przez pacjentów w okresie wczeÅ›niejszym. chirurg stomatolog bielsko | http://polki.pl/zdrowie/choroby,tampon-czy-podpaska,10317398,artykul.html | odœwie¿acze do ust
Teksty unikalne, pisane na zlecenie. Wszelkie prawa zastrzeżone 2009