- ODCZYN UNIERUCHAMIANIA KRĘTKÓW - NELSONA

Wprowadzenie tego odczynu do rozpoznawania kiły w r. 1949 przez Nelsona i Meyera było znacznym postępem. Odczyn polega na zjawisku unieruchamiania krętków bladych, utrzymywanych na sztucznym podło­żu, przez swoiste przeciwciała zawarte w surowicy cho­rego na kiłę (przeciwciała te nazywamy immobilizynami lub przeciwciałami Nelsona). Dalsze badania wykaza­ły, że przeciwciała wykryte tą drogą są ściśle swoiste dla zakażenia krętkami. Do wykonania odczynu wprowa­dzono specjalne złożone podłoże, w którym krętki można utrzymać przy życiu w ciągu kilku dni. Materiał kręt­ków uzyskuje się z jąder sztucznie zakażonych królików. Odczyn jest bardzo złożony i trudny, i może być wyko­nywany tylko w specjalnie wyposażonych pracowniach. Przeciwciała wykrywane w odczynie Nelsona pojawia­ją się we krwi osób chorych nieco później niż reaginy w odczynach klasycznych, a więc po 8—9 tygodniach od zakażenia, i od tej chwili utrzymują się stale w okresie czynnego zakażenia, a nawet długi czas po wyleczeniu choroby. Według współczesnych poglądów przeciwciała Nelsona są prawdopodobnie ciałami odpornościowymi, a więc niszczącymi krętki blade.

Choroby weneryczne ?
Choroby weneryczne stanowiły zawsze problem specjalnie trudny dla służb zdrowia różnych krajów. Istnieje wiele cech szczególnych, które odróżniają je od innych chorób o charakterze społecznym. W ostatnich latach obserwuje się wzrost świeżych za­każeń chorobami wenerycznymi nie tylko w Polsce, ale niemal na całym świecie. Ciekawe jest, że wzrost ten występuje w okresie, który charakteryzuje się znacznym postępem wiedzy lekarskiej. Postęp dotyczy za­równo rozpoznawania, jak i leczenia chorób wenerycznych. Nowe metody badań serologicznych, uzupełniające metody klasyczne stosowane dotąd w rozpoznawaniu kiły, pozwalają na dokładniejszą diagnostykę przypadków wątpliwych i bezobjawowych oraz dostarczają Imunologicznych dowodów wyleczenia kiły. W zakresie'" leczenia chorób wenerycznych metody współczesne pozwalają na szybkie usunięcie zakaźności oraz, w znacznej większości przypadków, na szybkie i definitywne wyleczenie wczesnych zakażeń. W stosunku do metod stosowanych dawniej jest to postęp niemal rewolucyjny. Mimo że postęp nauki wpłynął korzystnie na metody walki z chorobami wenerycznymi, nie rozwiązano jed­nak dotąd wszystkich problemów składających się na specyfikę tych chorób. Wystąpiło nawet zjawisko pa­radoksalne: znacznie łatwiejsze i skuteczniejsze leczenie wywołało wzrost lekceważenia tych chorób — nie­doceniania ich groźnych następstw. Wśród przyczyn wzrostu chorób wenerycznych, pod­dawanych wielokrotnie wszechstronnej analizie (są one omówione w osobnym rozdziale), jednym z ważnych czynników jest spadek uświadamiania społeczeństwa o tych chorobach, ich objawach i następstwach, metodach ich zwalczania i zapobiegania. O roli tego czynnika świadczyć mogą liczne wywiady lekarskie z pacjentami — wskazujące na niski stopień uświadomienia spo­łeczeństwa — oraz zwiększające się liczby wykrywanych przypadków chorób zaawansowanych, zaniedbanych, niedostrzeżonych lub zlekceważonych przez pacjentów w okresie wcześniejszym. System reklamy Test

Teksty unikalne, pisane na zlecenie. Wszelkie prawa zastrzeżone 2009