- PERSPEKTYWY WALKI I LIKWIDACJI CHORÓB WENERYCZNYCH

Podsumowując stan naszej wiedzy o chorobach wene­rycznych, należy stwierdzić, że do walki z nimi jesteś­my dziś dobrze przygotowani. Znamy przyczyny tych chorób, różne zjawiska z zakresu patologii chorób wene­rycznych i reakcji ustroju zostały poznane, zbadane i w znacznej mierze wykorzystane w praktyce, wprowadzo­no coraz lepsze i dokładniejsze metody rozpoznawania chorób wenerycznych nawet w okresach pozornego uta­jenia, posiadamy doskonałe, skuteczne i dobrze znoszo­ne przez organizm środki lecznicze, pozwalające szybko usuwać zakaźność i wyleczyć chorobę. W okresie ostat­nich dziesięcioleci medycyna poczyniła w rozpoznawa­niu i leczeniu chorób wenerycznych ogromne postępy. Poznano i zbadano dość dokładnie epidemiologię chorób wenerycznych, warunki i różne przyczyny ich szerzenia się. W wielu krajach, a także i w Polsce, doceniono zna­czenie społecznego zwalczania chorób wenerycznych i udostępniono powszechne bezpłatne leczenie. Stosuje się wszędzie nowoczesne i skuteczne metody docierania do źródeł zakażeń, co umożliwia ich likwidację. Społe­czeństwo jest coraz szerzej i dokładniej informowane o chorobach wenerycznych i sposobach zapobiegania, młodzież uczy się zasad profilaktyki w szkołach w ra­mach wychowania seksualnego. W tej sytuacji nic nie stoi na przeszkodzie zupełnej likwidacji chorób wene­rycznych, tak jak zlikwidowane zostały całkowicie licz­ne choroby zakaźne. Takie zadanie jest nie tylko możli­we do osiągnięcia, ale najzupełniej realne. Potrzebne jest powszechne zrozumienie, że tylko przy pewnym poziomie wiedzy o chorobach wenerycznych i ich za­pobieganiu jest możliwe pełne wykorzystanie wszyst­kich zdobyczy medycyny dla dobra jednostek i całego społeczeństwa. Temu celowi służyć ma również niniejr sza praca.

Choroby weneryczne ?
Choroby weneryczne stanowiły zawsze problem specjalnie trudny dla służb zdrowia różnych krajów. Istnieje wiele cech szczególnych, które odróżniają je od innych chorób o charakterze społecznym. W ostatnich latach obserwuje się wzrost świeżych za­każeń chorobami wenerycznymi nie tylko w Polsce, ale niemal na całym świecie. Ciekawe jest, że wzrost ten występuje w okresie, który charakteryzuje się znacznym postępem wiedzy lekarskiej. Postęp dotyczy za­równo rozpoznawania, jak i leczenia chorób wenerycznych. Nowe metody badań serologicznych, uzupełniające metody klasyczne stosowane dotąd w rozpoznawaniu kiły, pozwalają na dokładniejszą diagnostykę przypadków wątpliwych i bezobjawowych oraz dostarczają Imunologicznych dowodów wyleczenia kiły. W zakresie'" leczenia chorób wenerycznych metody współczesne pozwalają na szybkie usunięcie zakaźności oraz, w znacznej większości przypadków, na szybkie i definitywne wyleczenie wczesnych zakażeń. W stosunku do metod stosowanych dawniej jest to postęp niemal rewolucyjny. Mimo że postęp nauki wpłynął korzystnie na metody walki z chorobami wenerycznymi, nie rozwiązano jed­nak dotąd wszystkich problemów składających się na specyfikę tych chorób. Wystąpiło nawet zjawisko pa­radoksalne: znacznie łatwiejsze i skuteczniejsze leczenie wywołało wzrost lekceważenia tych chorób — nie­doceniania ich groźnych następstw. Wśród przyczyn wzrostu chorób wenerycznych, pod­dawanych wielokrotnie wszechstronnej analizie (są one omówione w osobnym rozdziale), jednym z ważnych czynników jest spadek uświadamiania społeczeństwa o tych chorobach, ich objawach i następstwach, metodach ich zwalczania i zapobiegania. O roli tego czynnika świadczyć mogą liczne wywiady lekarskie z pacjentami — wskazujące na niski stopień uświadomienia spo­łeczeństwa — oraz zwiększające się liczby wykrywanych przypadków chorób zaawansowanych, zaniedbanych, niedostrzeżonych lub zlekceważonych przez pacjentów w okresie wcześniejszym.

Teksty unikalne, pisane na zlecenie. Wszelkie prawa zastrzeżone 2009