- ROLA ODCZYNÓW SEROLOGICZNYCH W ROZPOZNAWANIU KIŁY
W kile I okresu odczyny serologiczne pojawiają się we krwi w 6 tygodniu od zakażenia i w przypadkach nie leczonych utrzymują się na ogół w okresie całego przebiegu kiły. Nasilenie odczynów w próbach ilościowych może być różne. W kile II okresu są one w 100°/o przypadków dodatnie. W kile utajonej często miano odczynów spada, a niekiedy mogą one stać się ujemne. Zależy to od wielu czynników, m. in. od rozwoju sił odpornościowych ustroju. W kile późnej III okresu oraz w kile układu nerwowego na ogół utrzymują się odczyny dodatnie (90%). Zdarzają się jednak przypadki odczynów ujemnych. W tym okresie odczyn ujemny nie wyklucza istnienia kiły i trzeba się nieraz uciekać do innych metod rozpoznawczych.
W kile wrodzonej wczesnej odczyny są zawsze dodatnie, ale trzeba pamiętać, że u noworodków do 3 miesiąca życia nie są one miarodajne, gdyż reaginy pochodzą od matki. W późnej kile wrodzonej są z reguły dodatnie, ale w wieku pokwitania mogą samoistnie ustąpić.
Jak widzimy, rola odczynów serologicznych w rozpoznawaniu kiły jest bardzo doniosła. W większości przypadków nie ma potrzeby wykonywania odczynów swoistych (Nelsona). Nie można jednak zapomnieć o możliwości odczynów nieswoiście dodatnich, czyli biologicznie fałszywych.
Choroby weneryczne ?
Choroby weneryczne stanowiły zawsze problem specjalnie trudny dla służb zdrowia różnych krajów. Istnieje wiele cech szczególnych, które odróżniają je od innych chorób o charakterze społecznym.
W ostatnich latach obserwuje się wzrost świeżych zakażeń chorobami wenerycznymi nie tylko w Polsce, ale niemal na całym świecie. Ciekawe jest, że wzrost ten występuje w okresie, który charakteryzuje się znacznym postępem wiedzy lekarskiej. Postęp dotyczy zarówno rozpoznawania, jak i leczenia chorób wenerycznych.
Nowe metody badań serologicznych, uzupełniające metody klasyczne stosowane dotąd w rozpoznawaniu kiły, pozwalają na dokładniejszą diagnostykę przypadków wątpliwych i bezobjawowych oraz dostarczają Imunologicznych dowodów wyleczenia kiły. W zakresie'" leczenia chorób wenerycznych metody współczesne pozwalają na szybkie usunięcie zakaźności oraz, w znacznej większości przypadków, na szybkie i definitywne wyleczenie wczesnych zakażeń. W stosunku do metod stosowanych dawniej jest to postęp niemal rewolucyjny.
Mimo że postęp nauki wpłynął korzystnie na metody walki z chorobami wenerycznymi, nie rozwiązano jednak dotąd wszystkich problemów składających się na
specyfikę tych chorób. Wystąpiło nawet zjawisko paradoksalne: znacznie łatwiejsze i skuteczniejsze leczenie wywołało wzrost lekceważenia tych chorób — niedoceniania ich groźnych następstw.
Wśród przyczyn wzrostu chorób wenerycznych, poddawanych wielokrotnie wszechstronnej analizie (są one omówione w osobnym rozdziale), jednym z ważnych czynników jest spadek uświadamiania społeczeństwa o tych chorobach, ich objawach i następstwach, metodach ich zwalczania i zapobiegania. O roli tego czynnika świadczyć mogą liczne wywiady lekarskie z pacjentami — wskazujące na niski stopień uświadomienia społeczeństwa — oraz zwiększające się liczby wykrywanych przypadków chorób zaawansowanych, zaniedbanych, niedostrzeżonych lub zlekceważonych przez pacjentów w okresie wcześniejszym.
Leczenie ylakw Warszawa |
https://mamotoja.pl/bangla/johnson-amp-johnson/johnsons-baby-szampon-klasyczny |
implanty.krakow.pl |
dentysta bydgoszcz
Teksty unikalne, pisane na zlecenie. Wszelkie prawa zastrzeżone 2009