- ROLA ODCZYNÓW SEROLOGICZNYCH W ROZPOZNAWANIU KIŁY

W kile I okresu odczyny serologiczne pojawiają się we krwi w 6 tygodniu od zakażenia i w przypadkach nie leczonych utrzymują się na ogół w okresie całego prze­biegu kiły. Nasilenie odczynów w próbach ilościowych może być różne. W kile II okresu są one w 100°/o przy­padków dodatnie. W kile utajonej często miano odczy­nów spada, a niekiedy mogą one stać się ujemne. Zależy to od wielu czynników, m. in. od rozwoju sił odpornoś­ciowych ustroju. W kile późnej III okresu oraz w kile układu nerwowego na ogół utrzymują się odczyny do­datnie (90%). Zdarzają się jednak przypadki odczynów ujemnych. W tym okresie odczyn ujemny nie wyklucza istnienia kiły i trzeba się nieraz uciekać do innych me­tod rozpoznawczych. W kile wrodzonej wczesnej odczyny są zawsze do­datnie, ale trzeba pamiętać, że u noworodków do 3 mie­siąca życia nie są one miarodajne, gdyż reaginy pocho­dzą od matki. W późnej kile wrodzonej są z reguły do­datnie, ale w wieku pokwitania mogą samoistnie ustąpić. Jak widzimy, rola odczynów serologicznych w rozpoz­nawaniu kiły jest bardzo doniosła. W większości przy­padków nie ma potrzeby wykonywania odczynów swoi­stych (Nelsona). Nie można jednak zapomnieć o możli­wości odczynów nieswoiście dodatnich, czyli biologicznie fałszywych.

Choroby weneryczne ?
Choroby weneryczne stanowiły zawsze problem specjalnie trudny dla służb zdrowia różnych krajów. Istnieje wiele cech szczególnych, które odróżniają je od innych chorób o charakterze społecznym. W ostatnich latach obserwuje się wzrost świeżych za­każeń chorobami wenerycznymi nie tylko w Polsce, ale niemal na całym świecie. Ciekawe jest, że wzrost ten występuje w okresie, który charakteryzuje się znacznym postępem wiedzy lekarskiej. Postęp dotyczy za­równo rozpoznawania, jak i leczenia chorób wenerycznych. Nowe metody badań serologicznych, uzupełniające metody klasyczne stosowane dotąd w rozpoznawaniu kiły, pozwalają na dokładniejszą diagnostykę przypadków wątpliwych i bezobjawowych oraz dostarczają Imunologicznych dowodów wyleczenia kiły. W zakresie'" leczenia chorób wenerycznych metody współczesne pozwalają na szybkie usunięcie zakaźności oraz, w znacznej większości przypadków, na szybkie i definitywne wyleczenie wczesnych zakażeń. W stosunku do metod stosowanych dawniej jest to postęp niemal rewolucyjny. Mimo że postęp nauki wpłynął korzystnie na metody walki z chorobami wenerycznymi, nie rozwiązano jed­nak dotąd wszystkich problemów składających się na specyfikę tych chorób. Wystąpiło nawet zjawisko pa­radoksalne: znacznie łatwiejsze i skuteczniejsze leczenie wywołało wzrost lekceważenia tych chorób — nie­doceniania ich groźnych następstw. Wśród przyczyn wzrostu chorób wenerycznych, pod­dawanych wielokrotnie wszechstronnej analizie (są one omówione w osobnym rozdziale), jednym z ważnych czynników jest spadek uświadamiania społeczeństwa o tych chorobach, ich objawach i następstwach, metodach ich zwalczania i zapobiegania. O roli tego czynnika świadczyć mogą liczne wywiady lekarskie z pacjentami — wskazujące na niski stopień uświadomienia spo­łeczeństwa — oraz zwiększające się liczby wykrywanych przypadków chorób zaawansowanych, zaniedbanych, niedostrzeżonych lub zlekceważonych przez pacjentów w okresie wcześniejszym. System reklamy Test

Teksty unikalne, pisane na zlecenie. Wszelkie prawa zastrzeżone 2009