- ZMIANY W INNYCH NARZĄDACH W KILE WTÓRNEJ

W kile wtórnej wczesnej na ogół nie stwierdza się zmian narządowych, występują one częściej w kile wtórnej na­wrotowej. Zmiany kostne polegają na zapalnym stanie okostnej, w którym występują czasem dokuczliwe bóle nocne. Zmiany stawowe występują rzadko i objawiają się bólami stawów bez obrzęku, występującymi szczegól­nie w nocy. Narządy wewnętrzne w kile wtórnej nie wy­kazują na ogół uchwytnych zmian. W układzie nerwowym w okresie kiły wczesnej II okresu najczęściej występuje bezobjawowe zapalenie opon mózgowych. Jedyną metodą stwierdzenia go jest badanie płynu mózgowordzeniowego, który wykazuje zmiany zapalne, a czasami swoiste reaginy kiłowe. W okoŁo 50% przypadków kiły wtórnej nawrotowej moż­na stwierdzić zmiany w płynie mózgowordzeniowym, które zresztą przeważnie cofają się samoistnie po kilku latach. Zmiany, które utrzymują się i nie cofną, są — na­wet po wielu latach — punktem wyjścia późnych cięż­kich zmian kiłowych w układzie nerwowym (patrz roz­dział pt. „Kiła późna"). . Opisane powyżej objawy kiły wtórnej występują jak wiadomo okresowo — w postaci nawrotów. Pomiędzy na­wrotami nie stwierdza się żadnych zmian klinicznych — okres ten nazywamy kiłą utajoną wczesną lub kiłą bezobjawową.

Choroby weneryczne ?
Choroby weneryczne stanowiły zawsze problem specjalnie trudny dla służb zdrowia różnych krajów. Istnieje wiele cech szczególnych, które odróżniają je od innych chorób o charakterze społecznym. W ostatnich latach obserwuje się wzrost świeżych za­każeń chorobami wenerycznymi nie tylko w Polsce, ale niemal na całym świecie. Ciekawe jest, że wzrost ten występuje w okresie, który charakteryzuje się znacznym postępem wiedzy lekarskiej. Postęp dotyczy za­równo rozpoznawania, jak i leczenia chorób wenerycznych. Nowe metody badań serologicznych, uzupełniające metody klasyczne stosowane dotąd w rozpoznawaniu kiły, pozwalają na dokładniejszą diagnostykę przypadków wątpliwych i bezobjawowych oraz dostarczają Imunologicznych dowodów wyleczenia kiły. W zakresie'" leczenia chorób wenerycznych metody współczesne pozwalają na szybkie usunięcie zakaźności oraz, w znacznej większości przypadków, na szybkie i definitywne wyleczenie wczesnych zakażeń. W stosunku do metod stosowanych dawniej jest to postęp niemal rewolucyjny. Mimo że postęp nauki wpłynął korzystnie na metody walki z chorobami wenerycznymi, nie rozwiązano jed­nak dotąd wszystkich problemów składających się na specyfikę tych chorób. Wystąpiło nawet zjawisko pa­radoksalne: znacznie łatwiejsze i skuteczniejsze leczenie wywołało wzrost lekceważenia tych chorób — nie­doceniania ich groźnych następstw. Wśród przyczyn wzrostu chorób wenerycznych, pod­dawanych wielokrotnie wszechstronnej analizie (są one omówione w osobnym rozdziale), jednym z ważnych czynników jest spadek uświadamiania społeczeństwa o tych chorobach, ich objawach i następstwach, metodach ich zwalczania i zapobiegania. O roli tego czynnika świadczyć mogą liczne wywiady lekarskie z pacjentami — wskazujące na niski stopień uświadomienia spo­łeczeństwa — oraz zwiększające się liczby wykrywanych przypadków chorób zaawansowanych, zaniedbanych, niedostrzeżonych lub zlekceważonych przez pacjentów w okresie wcześniejszym. solid security

Teksty unikalne, pisane na zlecenie. Wszelkie prawa zastrzeżone 2009