- ZMIANY W INNYCH NARZĄDACH W KILE WTÓRNEJ
W kile wtórnej wczesnej na ogół nie stwierdza się zmian narządowych, występują one częściej w kile wtórnej nawrotowej.
Zmiany kostne polegają na zapalnym stanie okostnej, w którym występują czasem dokuczliwe bóle nocne.
Zmiany stawowe występują rzadko i objawiają się bólami stawów bez obrzęku, występującymi szczególnie w nocy.
Narządy wewnętrzne w kile wtórnej nie wykazują na ogół uchwytnych zmian.
W układzie nerwowym w okresie kiły wczesnej II okresu najczęściej występuje bezobjawowe zapalenie opon mózgowych. Jedyną metodą stwierdzenia go jest badanie płynu mózgowordzeniowego, który wykazuje zmiany zapalne, a czasami swoiste reaginy kiłowe. W okoŁo 50% przypadków kiły wtórnej nawrotowej można stwierdzić zmiany w płynie mózgowordzeniowym, które zresztą przeważnie cofają się samoistnie po kilku latach. Zmiany, które utrzymują się i nie cofną, są — nawet po wielu latach — punktem wyjścia późnych ciężkich zmian kiłowych w układzie nerwowym (patrz rozdział pt. „Kiła późna").
. Opisane powyżej objawy kiły wtórnej występują jak wiadomo okresowo — w postaci nawrotów. Pomiędzy nawrotami nie stwierdza się żadnych zmian klinicznych — okres ten nazywamy kiłą utajoną wczesną lub kiłą bezobjawową.
Choroby weneryczne ?
Choroby weneryczne stanowiły zawsze problem specjalnie trudny dla służb zdrowia różnych krajów. Istnieje wiele cech szczególnych, które odróżniają je od innych chorób o charakterze społecznym.
W ostatnich latach obserwuje się wzrost świeżych zakażeń chorobami wenerycznymi nie tylko w Polsce, ale niemal na całym świecie. Ciekawe jest, że wzrost ten występuje w okresie, który charakteryzuje się znacznym postępem wiedzy lekarskiej. Postęp dotyczy zarówno rozpoznawania, jak i leczenia chorób wenerycznych.
Nowe metody badań serologicznych, uzupełniające metody klasyczne stosowane dotąd w rozpoznawaniu kiły, pozwalają na dokładniejszą diagnostykę przypadków wątpliwych i bezobjawowych oraz dostarczają Imunologicznych dowodów wyleczenia kiły. W zakresie'" leczenia chorób wenerycznych metody współczesne pozwalają na szybkie usunięcie zakaźności oraz, w znacznej większości przypadków, na szybkie i definitywne wyleczenie wczesnych zakażeń. W stosunku do metod stosowanych dawniej jest to postęp niemal rewolucyjny.
Mimo że postęp nauki wpłynął korzystnie na metody walki z chorobami wenerycznymi, nie rozwiązano jednak dotąd wszystkich problemów składających się na
specyfikę tych chorób. Wystąpiło nawet zjawisko paradoksalne: znacznie łatwiejsze i skuteczniejsze leczenie wywołało wzrost lekceważenia tych chorób — niedoceniania ich groźnych następstw.
Wśród przyczyn wzrostu chorób wenerycznych, poddawanych wielokrotnie wszechstronnej analizie (są one omówione w osobnym rozdziale), jednym z ważnych czynników jest spadek uświadamiania społeczeństwa o tych chorobach, ich objawach i następstwach, metodach ich zwalczania i zapobiegania. O roli tego czynnika świadczyć mogą liczne wywiady lekarskie z pacjentami — wskazujące na niski stopień uświadomienia społeczeństwa — oraz zwiększające się liczby wykrywanych przypadków chorób zaawansowanych, zaniedbanych, niedostrzeżonych lub zlekceważonych przez pacjentów w okresie wcześniejszym.
rdo
Teksty unikalne, pisane na zlecenie. Wszelkie prawa zastrzeżone 2009